خوشبوی فروش

لغت نامه دهخدا

خوشبوی فروش. [ خوَش ْ /خُش ْ ف ُ ] ( نف مرکب ) عطار. فروشنده عطر. فروشنده بوی خوش. ( یادداشت بخط مؤلف ). خوشبوفروش. بوفروش.

فرهنگ فارسی

عطار فروشنده عطر

پیشنهاد کاربران

بپرس