خوشاو

لغت نامه دهخدا

خوشاو. [خوَ / خ ُ ] ( اِ ) چیزی که آب ورنگ دار باشد. || جواهر پرآب ورنگ. || میوه ترش و شیرین که بعربی مز گویند. ( لغت محلی شوشتر، نسخه خطی ).

فرهنگ فارسی

چیزی که آب و رنگ دار باشد یا جواهر پر آب و رنگ .

پیشنهاد کاربران

بپرس