خوشان

لغت نامه دهخدا

خوشان. [ خ َ ] ( ع اِ ) گیاهی است مانند سرمق الا انه الطف ورقاً و فیه حموضة و یؤکل. ( منتهی الارب ). ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).

خوشان. [ خوَ / خ ُ ] ( ق ) در حال خوشی. ( یادداشت مؤلف ) : بسی نیز بودی که دامن کشان بسروقت من آمدندی خوشان. ( دستورنامه نزاری چ روسیه ص 72 ).

فرهنگ فارسی

در حال خوشی بسی نیز بودی که دامن کشان بسر وقت من آمدندی خوشان .

پیشنهاد کاربران

بپرس