خوش گداز

لغت نامه دهخدا

خوش گداز. [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ] ( نف مرکب )آنکه به سهولت گدازد. ( یادداشت مؤلف ) :
در دست فراق زرگر تو
چون نقره خوش گداز گشتم.

سیدحسن غزنوی.

آنکه بسهولت گدازد

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید