خوش پشت. [ خوَش ْ / خُش ْ پ ُ ] ( ص مرکب ) اسبی که به آسانی آنرا سوار توان شد. اسبی که بزودی پشت دهد سوار را. ( یادداشت بخط مؤلف ) : به منزلت ستوری داند که بر آن نشیند وچنانکه خواهد میراند و می گرداند و اگر رام و خوش پشت نباشد بتازیانه بیم می کند در وقت. ( تاریخ بیهقی ).
فرهنگ فارسی
اسبی که به آسانی آنرا سوار توان شد اسبی که بزودی پشت دهد سوار را .
