خوش نویسی کره ای

خوشنویسی کره ای ( به هانگول: 서예 ) ( به هانجا: 書藝 ) ( با تلفظ Seoye ) به هنر نوشتاری زبان کره ای با خط هانگول یا هانجا گفته می شود.
حروف چینی در اوایل قرن های دوم و سوم میلادی به همراه گسترش بوداگرایی به کشور کره وارد شد. [ ۱] تحسین فرهنگ دودمان تانگ در دوره سیلای متحد و نیز در قرن هشتم میلادی ادامه یافت؛ در این قرن بود که کیم سانگ استاد خوشنویسی اهل کره مشهور شد و خطاطی های او را با کارهای وانگ ژی چی چینی مقایسه می کردند. [ ۲] چوئه چیون شاعر نیز به خاطر خوشنویسی هایش مشهور بوده و یکی از آثار او به صورت سنگ نوشته در هائوندائه در بوسان هنوز هم وجود دارد.
سبک گوشه دار استادان اولیه تانگ، یو شینان، اویانگ ژون و چو سویلیانگ تا سده چهاردهم بکار می رفت تا اینکه در این سده، سبک های منحنی دار ژائو منگفو رواج یافت. [ ۱] در این سال ها بود که خوشنویسی کره ای به سمت رسمی شدن پیش رفت. [ ۳] کیم جونگ هی خوشنویسی کره ای را در اوایل سده نوزدهم با پدید آوردن سبک جوسا ( از روی سبک چینی لیشو ) دگرگون کرد.
از آنجاییکه در سال های ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵ در مدارس حروف چینی را بکار می بردند از خوشنویسی با حروف هانجا استفاده می شد. پس از آن با افزایش ناسیونالیسم ملی، به کارگیری هانگول بیشتر شده و کارهای بیشتری با آن پدید آمد.