خوش نمودن

لغت نامه دهخدا

خوش نمودن. [ خوَش ْ /خُش ْ ن ُ / ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) خوب جلوه کردن. خوش آمدن. خوش تجلی کردن. سازگار افتادن :
ای سیر ترانان جوین خوش ننماید
محبوب من است آنچه بنزدیک تو زشت است.
سعدی.

پیشنهاد کاربران

بپرس