خوش نفسی

لغت نامه دهخدا

خوش نفسی. [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ف َ ] ( حامص مرکب ) حالت و صفت خوش نَفَس. خوشبویی :
تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیریم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی.
حافظ.

خوش نفسی.[ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ] ( حامص مرکب ) حسن سریرت. حسن طینت. خوبی سرشت. خیرخواهی مردمان. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

پاک طینتی خیر خواهی .
حسن سریرت حسن طینت

پیشنهاد کاربران

بپرس