خوش لهجگی

لغت نامه دهخدا

خوش لهجگی. [ خوَش ْ / خُش ْ ل َ ج َ / ج ِ ] ( حامص مرکب ) خوش زبانی. درهم نبودگی کلام. مطبوعی سخن.

پیشنهاد کاربران

بپرس