خوش غلاف. [ خوَش ْ / خُش ْ غ ِ ] ( ص مرکب ) شمشیری که به اندک حرکت از نیام خود بخود بدرآید. ( غیاث اللغات ) : مگو عاشق پس از مردن ز شوق درد یار افتدچو تیغ خوش غلاف از جوش بیرون از مزار افتد.ابوتراب ( از آنندراج ).