خوش عملی

لغت نامه دهخدا

خوش عملی. [ خوَش ْ / خُش ْ ع َ م َ ] ( حامص مرکب ) خوب رفتاری. خوب کرداری. خوش کرداری. خوش رفتاری.

خوب رفتاری خوب کرداری

انجام عمل خوب ، خلاف بدعملی