خوش سرای

لغت نامه دهخدا

خوش سرای. [ خوَش ْ / خُش ْ س َ ] ( نف مرکب ) خوش آواز. نیکوسراینده. خوش نغمه :
نگه داشت در طاق بستانسرای
یکی نامور بلبل خوش سرای.
سعدی.

فرهنگ فارسی

خوش آواز نیکو سراینده

پیشنهاد کاربران

بپرس