خوش خصلت. [ خوَش ْ / خُش ْ خ ِ ل َ ] ( ص مرکب ) آنکه طبیعت خوب دارد. آنکه او را ذاتی و سرشتی پاک است. آنکه در ذات او کدورت و خبثی نیست.
