خوش برخوردی. [ خوَش ْ / خُش ْ ب َ خوَرْ / خُرْ ] ( حامص مرکب ) خوش محضری. نیک محضری. حالت برخورد نیک داشتن. خوش معاشرتی. ( یادداشت مؤلف ).
