خوش باش زدن. [ خوَش ْ / خُش ْ زَ دَ ] ( مص مرکب ) خوش باش گفتن : صلای خوش باش زدن ؛ آوا دردادن که خوش باش : خار حسرت بدل و خنده شادی بر لب جام غم گیرم و خود نوشم و خوش باش زنم.نظیری ( از آنندراج ).