( خوش آورد ) خوش آورد. [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ] ( ص مرکب ) آنکه خوب می آورد. آنکه تقدیر با او موافق است. آنکه قضا او را مفید است و هرچه او را پیش می آید نیکوست.
