( خوش آوازی ) خوش آوازی. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( حامص مرکب ) خوش صدائی. خوش نغمه ای. خوش الحانی : خوش آوازی ناله چنگ اوخبر دادش از روی گلرنگ او.نظامی.جهانجوی را زآن دل آرام چست خوش آوازی و خوبی آمد درست.نظامی.