خوش اوازه

( عالی آوازه ) عالی آوازه. [ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) خوش آواز. خوش خوان :
که دیدت بر هیچ رنگین گلی
ز من عالی آوازه تر بلبلی.
نظامی.
|| نامور. مشهور. بلندنام :
نظامی بدوعالی آوازه باد
به نظمی چنین نام او تازه باد.
نظامی.

نیکنام