خوش اوا

معنی انگلیسی:
euphonious, rich, stereo, stereophonic

لغت نامه دهخدا

( خوش آوا ) خوش آوا. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) آنکه آواز مطبوع دارد. ( یادداشت مؤلف ) :
ای بلبل خوش آوا آوا ده
ای ساقی آن قدح را با ماده.
رودکی.

فرهنگ فارسی

( خوش آوا ) آنکه آواز مطبوع دارد

پیشنهاد کاربران

بپرس