( خوش آهنگ ) خوش آهنگ. [ خوَش ْ / خُش ْ هََ ] ( ص مرکب ) آنکه در نغمه های آواز تصرفات نیکو و مطبوع کند. ( ناظم الاطباء ). مردمان خوش آواز یا موسیقی دان. ( لغت نامه محلی شوشتر نسخه خطی ). || که بگوش خوش آید. ( یادداشت مؤلف ). گوش نواز.عالم از ناله عشاق مبادا خالی که خوش آهنگ و فرح بخش نوائی دارد.حافظ.
concordant (صفت)قبول کننده، موافق، جور، خوش اهنگ، هم نوا، هم اهنگtunable (صفت)تنظیم پذیر، کوک، خوش اهنگ، موزون، خوش نواtuneable (صفت)تنظیم پذیر، کوک، خوش اهنگ، خوش نواcanorous (صفت)خوش صدا، خوش اهنگmelodic (صفت)دلپذیر، خوش اهنگ، ملیح، خوش نوا، خوش هوا، دارای ملودیtuneful (صفت)شیرین، خوش اهنگ، ملیح، خوش الحانdulcet (صفت)شیرین، خوش اهنگ، ملیحharmonic (صفت)خوش اهنگ، همساز، هم اهنگ، موزون، هارمونیکmelliferous (صفت)خوش اهنگ، عسلی، انگبینی، عسل دار، مولد عسل