خوش اندرخوش

لغت نامه دهخدا

خوش اندرخوش. [ خوَش ْ / خُش ْ اَ دَ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) بسیار خوش. بسیار نیکو. سخت خوش. سخت شادان و نکوحال :
به آواز و چهره کش و دلکشم
همان خوش همین خوش خوش اندرخوشم.
سعدی.

فرهنگ فارسی

بسیار خوش بسیار نیکو

پیشنهاد کاربران

بپرس