[ویکی نور] میرزا ابراهیم قاضی ابن غیاث الدین محمد خوزانی، از علمای قرن دوازده هجری در اصفهان است. وی که عالمی فاضل و کامل و متبحر در فقه، اصول و حکمت بود، اوایل قاضی اصفهان بوده و سپس قاضی عسکر نادر شاه گردید.
وی از شاگردان و مجازین از امیر محمدحسین خاتون آبادی و میر محمدباقر خلیفه سلطانی است و جمعی کثیر از او اجازه روایت یافته اند.
وی در سال 1160ق، در اصفهان وفات یافته و در مقبره آب بخشان مدفون گردیده است.
در «فوائد الرضویة» (1:9)، در باره او گفته شده: متمهر در اصول فقه و حاذق در حکمت و معقول، دقیق الذهن، عمیق الفکر، کامل العلم، شیرین کلام و عذب البیان بود.
در کتاب «روضات الجنات» (652)، در ضمن شرح حال حاج شیخ محمد کاشانی از او نامی برده شده است. در کتاب «راهنمای دانشوران» (1:259)، در باره او چنین گفته شده است: خوزانی (با ضمّ و سکون) منسوب است به خوزان و آن نام چندین موضع است و از جمله قریه خوزان ماربین اصفهان است و از منسوبین بدانجاست: قاضی محمدابراهیم خوزانی... و احمد بن محمد خوزانی اصفهانی، در طبقه شعرا.
ابیات زیر از اشعار او می باشد:
وی از شاگردان و مجازین از امیر محمدحسین خاتون آبادی و میر محمدباقر خلیفه سلطانی است و جمعی کثیر از او اجازه روایت یافته اند.
وی در سال 1160ق، در اصفهان وفات یافته و در مقبره آب بخشان مدفون گردیده است.
در «فوائد الرضویة» (1:9)، در باره او گفته شده: متمهر در اصول فقه و حاذق در حکمت و معقول، دقیق الذهن، عمیق الفکر، کامل العلم، شیرین کلام و عذب البیان بود.
در کتاب «روضات الجنات» (652)، در ضمن شرح حال حاج شیخ محمد کاشانی از او نامی برده شده است. در کتاب «راهنمای دانشوران» (1:259)، در باره او چنین گفته شده است: خوزانی (با ضمّ و سکون) منسوب است به خوزان و آن نام چندین موضع است و از جمله قریه خوزان ماربین اصفهان است و از منسوبین بدانجاست: قاضی محمدابراهیم خوزانی... و احمد بن محمد خوزانی اصفهانی، در طبقه شعرا.
ابیات زیر از اشعار او می باشد:
wikinoor: خوزانی،_محمدابراهیم