خوری، اسکندر بَیْتْجالی (ناصره ۱۸۹۰ـ۱۹۷۳)
شاعر، نویسنده، و روزنامه نگار مسیحی فلسطینی. دانش آموختۀ کالج بطریقی کاتولیک بیروت بود. بعد از اعلام مشروطیت عثمانی، عضو هیئتی بود که به منظور درخواست حقوقی برای جوامع ارتدوکس مسیحی به قسطنطنیه رفت. بعدها، عربی و فرانسه را در اورشلیم آموخت و در دورۀ قیمومت انگلیس حقوق خواند و منصب امین صلح گرفت. از ۱۹۴۸ به بعد، برای صلیب سرخ کار می کرد و هم زمان ستون نویس نشریات الدفاع و الجهاد در بیت المقدس بود (۱۹۴۹ـ۱۹۶۷). مجموعه های شعرش، ازجمله تَپش های دل (اورشلیم، ۱۹۲۳) و خوشه (اورشلیم ۱۹۴۶)، درد و آرزو (اورشلیم، ۱۹۶۱) بیانگر احساسات ناسیونالیستی اوست. اشعاری نیز برای کودکان و رمانی به نام زندگی پس از مرگ (اورشلیم ۱۹۲۰) دربارۀ فلسطین در جنگ جهانی اول نوشته و چند رمان از روسی و فرانسه به عربی ترجمه کرده است. آثار او پس از جنگ شش روزه (۱۹۶۷) عبارت اند از مجموعه ای از لطیفه های کلاسیک عربی با نام ادب و طرب (تل آویو، ۱۹۷۲)، و ۱ جلد خاطرات (همان جا، همان سال).
شاعر، نویسنده، و روزنامه نگار مسیحی فلسطینی. دانش آموختۀ کالج بطریقی کاتولیک بیروت بود. بعد از اعلام مشروطیت عثمانی، عضو هیئتی بود که به منظور درخواست حقوقی برای جوامع ارتدوکس مسیحی به قسطنطنیه رفت. بعدها، عربی و فرانسه را در اورشلیم آموخت و در دورۀ قیمومت انگلیس حقوق خواند و منصب امین صلح گرفت. از ۱۹۴۸ به بعد، برای صلیب سرخ کار می کرد و هم زمان ستون نویس نشریات الدفاع و الجهاد در بیت المقدس بود (۱۹۴۹ـ۱۹۶۷). مجموعه های شعرش، ازجمله تَپش های دل (اورشلیم، ۱۹۲۳) و خوشه (اورشلیم ۱۹۴۶)، درد و آرزو (اورشلیم، ۱۹۶۱) بیانگر احساسات ناسیونالیستی اوست. اشعاری نیز برای کودکان و رمانی به نام زندگی پس از مرگ (اورشلیم ۱۹۲۰) دربارۀ فلسطین در جنگ جهانی اول نوشته و چند رمان از روسی و فرانسه به عربی ترجمه کرده است. آثار او پس از جنگ شش روزه (۱۹۶۷) عبارت اند از مجموعه ای از لطیفه های کلاسیک عربی با نام ادب و طرب (تل آویو، ۱۹۷۲)، و ۱ جلد خاطرات (همان جا، همان سال).