خوردگی تنشی

ترک ناشی از خوردگی تنشی ( به انگلیسی: Stress Corrosion Cracking ) به رشد ترک در یک محیط خورنده گفته می شود. این پدیده، به ویژه در دمای بالا می تواند منجر به شکست غیرمنتظره و ناگهانی آلیاژهای فلزی معمولاً شکل پذیر که تحت تنش کششی قرار دارند، شود. SCC از نظر شیمیایی بسیار خاص است به این دلیل که آلیاژهای خاصی فقط در صورت قرار گرفتن در معرض تعداد کمی از محیط های شیمیایی تحت SCC قرار می گیرند. محیط شیمیایی که باعث ایجاد SCC برای یک آلیاژ معین می شود، اغلب محیطی است که فقط خورنده ملایمی برای آن فلز است. در نتیجه فلزاتی که دچار SCC شدید شده اند، و ظاهری براق و روشن دارند، می توانند پر از ترک های میکروسکوپی باشند. این عامل باعث می شود که SCC قبل از شکست کامل قطعه شناسایی نشود. SCC اغلب به سرعت و ناگهانی رشد می کند و در بین آلیاژها بیشتر از فلزات خالص شایع است. محیط خاص از اهمیت حیاتی برخوردار است و فقط غلظت بسیار کمی از مواد شیمیایی بسیار فعال خاص برای تولید ترک خوردگی فاجعه بار مورد نیاز است، که اغلب منجر به شکست ویرانگر و غیرمنتظره می شود. [ ۱]
ترک خوردگی تنشی ( Stress Corrosion Cracking ) فلزات به یک ترک خوردگی اطلاق می شود که از ترکیب اثرهای یک تنش کششی و یک محیط خورنده خاص اعمال شده بر فلز ایجاد می شود. ترک خوردن معمولاً در جهت عمود بر تنش اعمال شده اتفاق می افتد.
فاکتورهای مهم در خوردگی تنشی ( ترک خوردگی تنشی ) ، درجه حرارت، ترکیب شیمیایی محلول، ترکیب شیمیایی فلز، تنش و ساختمان فلز می باشد.
در خوردگی تنشی یا scc، فلز یا آلیاژ به گونه ای خورده می شوند که ترک های ریزی در داخل آن به وجود می آید و به مرور پیشرفت می کند. این نوع ترک خوردن نتایج جدی و خطرناکی دارد زیرا در تنش هایی که در محدوده تنش مجاز طراحی شده قرار دارند، واقع می گردد. در اثنای وقوع SCC معمولاً سطح فلز خیلی کم خورده می شود در حالی که ترک های بسیار موضعی در مقطع فلز منتشر می شود. تنش هایی که موجب ایجاد SCC می شوند می توانند به صورت تنش های پسماند یا تنش های اعمالی باشند. تنش های پسماند زیادی که باعث پیدایش SCC می شوند ممکن است، به عنوان مثال، ناشی از تنش های حرارتی حاصل از آهنگ سرد شدن ناهمسان، طراحی مکانیکی ضعیف برای تحمل تنش ها، استحاله های فازی به وقوع پیوسته در اثنای عملیات حرارتی، کار سرد و جوشکاری باشند. [ ۲]