خوردنی های تابو به غذاها و نوشیدنی هایی گفته می شود که برخی مردم به دلایل مذهبی، فرهنگی، بهداشتی و نوع طبخ از خوردن آن ها خودداری می کنند. در بسیاری از موارد، این محدودیت ها شامل گوشت جانورانی خاص مانند پستانداران، جوندگان، خزندگان، دوزیستان، ماهیان استخوان داران و سخت پوستان می شود. در برخی موارد، تابو فقط شامل قسمتی از بدن یا فضولات جانور می شود، در حالی که در موارد دیگر گیاهان، قارچ ها و حشرات را هم دربرمی گیرد، اما در یهودیت خوردن غذا یا نوشیدنی ازدست غیر یهودی، تابو است.
... [مشاهده متن کامل]
غذاهای تابو در مواردی براساس قواعدی مدوّن شناخته می شوند و در موارد دیگر، بستگی به ترکیب آن ها با هم یا نحوه ذبح حیوان دارد. ریشه این احکام شرعی متفاوت است و در برخی موارد به دلیل سلامتی یا دلایل دیگر این دستورها صادر و در موارد دیگر به دلایل نمادین این ممنوعیت برقرار شده است. برخی خوردنی ها هم ممکن است در برخی مراسم خاص ( مانند حج ) یا در مراحل خاصی از زندگی ( مثل زمان حاملگی ) یا برای قشرهای خاصی از مردم ( مانند روحانیان ) ممنوع شده باشند.
ادیان مختلف، مصرف انواعی از خوردنی ها را ممنوع کرده اند؛ مثلاً در دین یهود قوانینی صریحی، که کوشر نام دارد، تعیین می کنند که چه چیزهایی نباید خورده شوند. در اسلام نیز، قوانینی مشابه برای غذاهای حرام و حلال وجود دارند. دین جین پیروانش را به گیاهخواری فرا می خواند. دین هندو دستور خاصی برای منع مصرف گوشت ندارد ولی برخی پیروان آن اصل عدم خشونت را به غذا تعمیم می دهند و گیاهخواری را ایده آل می دانند.
به غیر از قوانین رسمی، برخی تابوهای فرهنگی نیز در مورد مصرف حیوانات وجود دارد. یکی از این عوامل، گروه بندی در دسته غذاهایی است که در زمان قحطی مصرف می شوند و متناظر دانستن خوردن این غذاها با شرایط سخت است. در یک جامعه خاص، برخی خوردنی ها تابو تلقی می شوند فقط به این علت که در سبد غذایی افراد آن جامعه تعریف نشده اند و نه بدان خاطر که مزه، بو و ظاهر آن گوشت متفاوت است. در مواردی، گوشت سگ در کشورهایی همچون کره و ویتنام خورده می شود. همچنین، خوردن گوشت اسب که در کشورهای انگلیسی زبان بسیار نادر است ولی در غذاهای ملی قزاقستان و فرانسه جایگاه دارد. گاهی هم، تابو بودن ممکن است فقط شامل برخی از اعضای حیوانات گردد.
در برخی موارد این تابوها وارد قوانین ملی یا محلی می شوند. کشتارگاه گاو در بیشتر مناطق هندوستان و کشتارگاه اسب در ایالات متحده غیرقانونی است. در هنگ کنگ نیز، حتی پس از از قرار گرفتن در حاکمیت چین قوانین منع فروش گوشت سگ و گربه، از دوره استعمار، پابرجا هستند.
... [مشاهده متن کامل]
غذاهای تابو در مواردی براساس قواعدی مدوّن شناخته می شوند و در موارد دیگر، بستگی به ترکیب آن ها با هم یا نحوه ذبح حیوان دارد. ریشه این احکام شرعی متفاوت است و در برخی موارد به دلیل سلامتی یا دلایل دیگر این دستورها صادر و در موارد دیگر به دلایل نمادین این ممنوعیت برقرار شده است. برخی خوردنی ها هم ممکن است در برخی مراسم خاص ( مانند حج ) یا در مراحل خاصی از زندگی ( مثل زمان حاملگی ) یا برای قشرهای خاصی از مردم ( مانند روحانیان ) ممنوع شده باشند.
ادیان مختلف، مصرف انواعی از خوردنی ها را ممنوع کرده اند؛ مثلاً در دین یهود قوانینی صریحی، که کوشر نام دارد، تعیین می کنند که چه چیزهایی نباید خورده شوند. در اسلام نیز، قوانینی مشابه برای غذاهای حرام و حلال وجود دارند. دین جین پیروانش را به گیاهخواری فرا می خواند. دین هندو دستور خاصی برای منع مصرف گوشت ندارد ولی برخی پیروان آن اصل عدم خشونت را به غذا تعمیم می دهند و گیاهخواری را ایده آل می دانند.
به غیر از قوانین رسمی، برخی تابوهای فرهنگی نیز در مورد مصرف حیوانات وجود دارد. یکی از این عوامل، گروه بندی در دسته غذاهایی است که در زمان قحطی مصرف می شوند و متناظر دانستن خوردن این غذاها با شرایط سخت است. در یک جامعه خاص، برخی خوردنی ها تابو تلقی می شوند فقط به این علت که در سبد غذایی افراد آن جامعه تعریف نشده اند و نه بدان خاطر که مزه، بو و ظاهر آن گوشت متفاوت است. در مواردی، گوشت سگ در کشورهایی همچون کره و ویتنام خورده می شود. همچنین، خوردن گوشت اسب که در کشورهای انگلیسی زبان بسیار نادر است ولی در غذاهای ملی قزاقستان و فرانسه جایگاه دارد. گاهی هم، تابو بودن ممکن است فقط شامل برخی از اعضای حیوانات گردد.
در برخی موارد این تابوها وارد قوانین ملی یا محلی می شوند. کشتارگاه گاو در بیشتر مناطق هندوستان و کشتارگاه اسب در ایالات متحده غیرقانونی است. در هنگ کنگ نیز، حتی پس از از قرار گرفتن در حاکمیت چین قوانین منع فروش گوشت سگ و گربه، از دوره استعمار، پابرجا هستند.
