خوراک وب یا به اختصار خوراک ( به انگلیسی: Web feed ) یا فید یک قالب داده است که به کاربران اجازه می دهد محتویاتی که مرتباً به روز می شوند را به راحتی پیگیری نمایند.
به صورت معمولی چگونگی کاربرد یک خوراک بدین گونه است که تولیدکنندگان محتوا، یک پیوند به کاربر می دهند تا کاربر با معرفی پیوند به برنامهٔ خوراک خوان خود، هنگام به روز شدن خوراک، درونمایه های تازه ای که به خوراک افزوده شده است را دریافت کند.
هم اکنون بسیاری از وبلاگ ها و تارنماها، خوراک اختصاصی خود را پخش می کنند.
پیگیری محتوا به دست خوراک، نسبت به پیگیری به وسیلهٔ ایمیل فوایدی دارد که در زیر به بخشی از آن اشاره می کنیم.
• نیازی نیست تا کاربر نشانی رایانامهٔ خود را در اختیار فرد دیگری قرار دهد، از این رو می تواند از هرزنامه ها، ویروس ها و دیگر خطرات افشا شدن رایانامه در امان بماند.
• اگر کاربر بخواهد از دریافت درونمایهٔ تازه خودداری کند نیازی نیست تقاضای «لغو عضویت» بفرستد، بلکه به سادگی می تواند خوراک مورد نظر را از خوراک خوان خود پاک کند.
• نوشته های به روز شدهٔ خوراک ها در دسته بندی های جداگانه قرار می گیرند و هر خوراک دسته بندی ویژهٔ خود را داراست که از این دید نسبت یک رایانامه که نامه های رسیده بدون دسته بندی در یک فضای بزرگ صندوق های وارده قرار می گیرند برتری محسوسی دارد.
• از خوراک خوان های اینترنتی می توان به گوگل ریدر و Bloglines اشاره کرد.
• یکی از مشهورترین خوراک خوان های بر پایه میزکار هم FeedDeamon است.
همچنین برخی از مرورگرها مانند اپرا، فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر ۷ سافاری به صورت توکار از این امکان بهره مند هستند.
خوراک یک سند ( اغلب بر پایهٔ ایکس ام ال ) است که شامل گزینه های کوتاه درونمایه به همراه یک پیوند به نسخه بلندتر آن ها است. دو نوع اصلی خوراک، آراس اس و اتم می باشند. هم اکنون وب نوشت ها و وبگاه های خبری، منابع اصلی خوراک ها به شمار می روند، همچنین خوراک ها برای پیگیری وضعیت آب وهوا، فهرست های برترین ها و آخرین نتایج جستجو نیز کاربرد دارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه صورت معمولی چگونگی کاربرد یک خوراک بدین گونه است که تولیدکنندگان محتوا، یک پیوند به کاربر می دهند تا کاربر با معرفی پیوند به برنامهٔ خوراک خوان خود، هنگام به روز شدن خوراک، درونمایه های تازه ای که به خوراک افزوده شده است را دریافت کند.
هم اکنون بسیاری از وبلاگ ها و تارنماها، خوراک اختصاصی خود را پخش می کنند.
پیگیری محتوا به دست خوراک، نسبت به پیگیری به وسیلهٔ ایمیل فوایدی دارد که در زیر به بخشی از آن اشاره می کنیم.
• نیازی نیست تا کاربر نشانی رایانامهٔ خود را در اختیار فرد دیگری قرار دهد، از این رو می تواند از هرزنامه ها، ویروس ها و دیگر خطرات افشا شدن رایانامه در امان بماند.
• اگر کاربر بخواهد از دریافت درونمایهٔ تازه خودداری کند نیازی نیست تقاضای «لغو عضویت» بفرستد، بلکه به سادگی می تواند خوراک مورد نظر را از خوراک خوان خود پاک کند.
• نوشته های به روز شدهٔ خوراک ها در دسته بندی های جداگانه قرار می گیرند و هر خوراک دسته بندی ویژهٔ خود را داراست که از این دید نسبت یک رایانامه که نامه های رسیده بدون دسته بندی در یک فضای بزرگ صندوق های وارده قرار می گیرند برتری محسوسی دارد.
• از خوراک خوان های اینترنتی می توان به گوگل ریدر و Bloglines اشاره کرد.
• یکی از مشهورترین خوراک خوان های بر پایه میزکار هم FeedDeamon است.
همچنین برخی از مرورگرها مانند اپرا، فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر ۷ سافاری به صورت توکار از این امکان بهره مند هستند.
خوراک یک سند ( اغلب بر پایهٔ ایکس ام ال ) است که شامل گزینه های کوتاه درونمایه به همراه یک پیوند به نسخه بلندتر آن ها است. دو نوع اصلی خوراک، آراس اس و اتم می باشند. هم اکنون وب نوشت ها و وبگاه های خبری، منابع اصلی خوراک ها به شمار می روند، همچنین خوراک ها برای پیگیری وضعیت آب وهوا، فهرست های برترین ها و آخرین نتایج جستجو نیز کاربرد دارند.
wiki: خوراک وب