خودکشی میان خلبانان هنگامی اتفاق می افتد که یک خلبان معتبر و حرفه ای یا غیر معتبر و تازه کار، بخواهد به طور عمدی هواپیمایی را که هدایت می کند، به قصد کشتن خود، مسافران یا افرادی که بر روی زمین قرار دارند، به زمین یا هر مانع دیگری بکوبد. گاهی به این کار خود - دیگرکشی نیز گفته می شود. در برخی سوانح سقوط هواپیما دلیل سقوط به طور قطع و در برخی به طور محتمل خودکشی خلبان عنوان شده است. گاهی، تشخیص اینکه خلبان به طور عمد باعث سقوط هواپیما شده یا نه، برای بازرسان کاری دشوار است؛ چراکه خلبانان می توانند دستگاه های ضبط صدا و دیگر پارامترهای پروازی را از کار بی اندازند یا مختل کنند. از این رو اثبات قطعی خودکشی خلبانان دشوار است.
... [مشاهده متن کامل]
بازرسان تا زمانی که دلیل محکمی مبنی بر قصد خلبان برای خودکشی یا دیگرکشی نیابند، سبب سقوط را خودکشی خلبان عنوان نمی کنند. از جمله این دلایل محکم می توان به یادداشت خودکشی به جا مانده از خلبان، تلاش های ناموفق پیشین وی یا تاریخچه بیماری های روانی خلبان اشاره کرد. در پژوهشی از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳، ۸ مورد قطعی و ۵ مورد مشکوک به خودکشی خلبانان مشخص شده است. بازرسان همچنین با متخصصان امور تروریسم همکاری می کنند تا متوجه شوند آیا ارتباطی میان خلبان و گروه های افراطی وجود داشته یا نه.
در بیشتر موردهای خودکشی خلبانان، هوانوردی عمومی و یک هواپیمای کوچک درگیر هستند که گاهی تنها مسافر هواپیما خود خلبان است. در نیمی از موارد، خلبان زیر اثر داروها و مواد مخدر همچون داروهای ضدافسردگی یا الکل بوده و اجازه پرواز نداشته است. بیشتر خلبانانی که اقدام به این کار کرده اند، تاریخچه بیماری های روانی خود را از مسئولان امر پنهان کرده بوده اند.
در هنگام جنگ جهانی دوم، نیکلای گاستلو روسی نخستین خلبانی بود که پس از آنکه متوجه شد هواپیمایش آتش گرفته، آن را به طور عمد به هدفی روی زمین کوبید. در سال های پس از آن، حمله های انتحاری بسیاری صورت گرفت. برخی از شناخته شده ترین این حمله ها که از گونه هوانوردی نظامی بودند، از سوی خلبانان امپراتوری ژاپن صورت می گرفتند که به آن کامی کازه گفته می شد. این حمله ها را ژاپنی ها علیه شناورهای متفقین در جنگ اقیانوس آرام صورت می دادند. آن ها از این حمله ها برای نابود کردن کشتی های جنگی بهره می بردند که نابود کردنشان با سلاح های متداول امکان نداشت. خلبانان ژاپنی میان سال های ۰۱۹۴۴ ۱۹۴۴ تا ۰۱۹۴۵ ۱۹۴۵، ۳۸۶۰ حمله کامی کازه صورت دادند.
... [مشاهده متن کامل]
بازرسان تا زمانی که دلیل محکمی مبنی بر قصد خلبان برای خودکشی یا دیگرکشی نیابند، سبب سقوط را خودکشی خلبان عنوان نمی کنند. از جمله این دلایل محکم می توان به یادداشت خودکشی به جا مانده از خلبان، تلاش های ناموفق پیشین وی یا تاریخچه بیماری های روانی خلبان اشاره کرد. در پژوهشی از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳، ۸ مورد قطعی و ۵ مورد مشکوک به خودکشی خلبانان مشخص شده است. بازرسان همچنین با متخصصان امور تروریسم همکاری می کنند تا متوجه شوند آیا ارتباطی میان خلبان و گروه های افراطی وجود داشته یا نه.
در بیشتر موردهای خودکشی خلبانان، هوانوردی عمومی و یک هواپیمای کوچک درگیر هستند که گاهی تنها مسافر هواپیما خود خلبان است. در نیمی از موارد، خلبان زیر اثر داروها و مواد مخدر همچون داروهای ضدافسردگی یا الکل بوده و اجازه پرواز نداشته است. بیشتر خلبانانی که اقدام به این کار کرده اند، تاریخچه بیماری های روانی خود را از مسئولان امر پنهان کرده بوده اند.
در هنگام جنگ جهانی دوم، نیکلای گاستلو روسی نخستین خلبانی بود که پس از آنکه متوجه شد هواپیمایش آتش گرفته، آن را به طور عمد به هدفی روی زمین کوبید. در سال های پس از آن، حمله های انتحاری بسیاری صورت گرفت. برخی از شناخته شده ترین این حمله ها که از گونه هوانوردی نظامی بودند، از سوی خلبانان امپراتوری ژاپن صورت می گرفتند که به آن کامی کازه گفته می شد. این حمله ها را ژاپنی ها علیه شناورهای متفقین در جنگ اقیانوس آرام صورت می دادند. آن ها از این حمله ها برای نابود کردن کشتی های جنگی بهره می بردند که نابود کردنشان با سلاح های متداول امکان نداشت. خلبانان ژاپنی میان سال های ۰۱۹۴۴ ۱۹۴۴ تا ۰۱۹۴۵ ۱۹۴۵، ۳۸۶۰ حمله کامی کازه صورت دادند.