همه ساله نزدیک به ۸۰۰٬۰۰۰ تن در جهان خودکشی می کنند که ۱۳۵٬۰۰۰ تن از آنان ( ۱۷٪ ) اهل کشور هند هستند؛ کشوری که مردمانش ۱۷٫۵٪ کل جمعیت جهان را تشکیل می دهد. از ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۷، نرخ خودکشی در این کشور از ۷٫۹ به ۱۰٫۵ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن افزایش یافت و البته این میزان در مناطق جنوبی و شرقی هند بیش تر هم هست. در سال ۲۰۱۲ تامیل نادو با ۱۲٫۵٪، ماهاراشترا با ۱۱٫۹٪ و بنگال غربی با ۱۱٫۰٪ بیش ترین نرخ خودکشی در این کشور را به خود اختصاص دادند. همچنین نسبت مردان به زنان در خودکشی ۲ به ۱ است.
... [مشاهده متن کامل]
آمارها از میزان خودکشی در این کشور گوناگون است. به طور مثال در تحقیقی به سال ۲۰۱۰ عنوان شد که ۱۸۷٬۰۰۰ تن خودکشی کرده اند. در حالی که دولت هند نرخ خودکشی در سال ۲۰۱۰ را ۱۳۴٬۶۰۰ مورد اعلام کرده است.
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی نرخ خودکشی بر پایه جنسیت در هند ۱۶٫۴ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن برای زنان ( ششمین کشور از نظر نرخ خودکشی زنان ) و ۲۵٫۸ برای مردان ( بیست ودومین کشور از نظر نرخ خودکشی مردان ) است.
دولت هند مرگ فرد را در صورتی که این ۳ شرط را دارا باشد، به عنوان خودکشی طبقه بندی می کند:
• مرگ، غیرطبیعی باشد؛
• تصمیم به مردن را خود شخص گرفته باشد؛
• شخص برای مرگش دلیلی داشته باشد. این دلیل ممکن است در یادداشت خودکشی که خودکش از خود به جای می گذارد عنوان شده یا نشده باشد.
چنانچه یکی از این سه شرط حائز نشود، مرگ فرد خودکشی قلمداد نمی شود و در دیگر گروه ها همچون قتل طبقه بندی آماری می شود.
مناطق جنوبی کرالا، کارانتاکا، اندرا پرادش و تامی نادو به همراه مناطق غربی بنگال، تریپورا و میزورام نرخ خودکشی بیش از ۱۶ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن دارند و این در حالی است که مناطق شمالی پنجاب، اوتار پرادش و بیهار، نرخ خودکشی، کم تر از ۴ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن است. بیش ترین نرخ مربوط به پودوچری با ۳۶٫۸ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن است که سیکیم، تامیل نادو و کرالا پس از آن قرار دارند. کم ترین نرخ متعلق است به بیهار با ۴ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن و پس از آن ناگالند و مانیپور قرار می گیرند.
در هند به سال ۲۰۱۰، ۴۵٬۰۰۰ تن از افراد ۱۵ تا ۲۹ سال و ۳۰ تا ۴۴ سال، یعنی ۳۴٪ کل خودکشی ها را مرتکب شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
آمارها از میزان خودکشی در این کشور گوناگون است. به طور مثال در تحقیقی به سال ۲۰۱۰ عنوان شد که ۱۸۷٬۰۰۰ تن خودکشی کرده اند. در حالی که دولت هند نرخ خودکشی در سال ۲۰۱۰ را ۱۳۴٬۶۰۰ مورد اعلام کرده است.
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی نرخ خودکشی بر پایه جنسیت در هند ۱۶٫۴ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن برای زنان ( ششمین کشور از نظر نرخ خودکشی زنان ) و ۲۵٫۸ برای مردان ( بیست ودومین کشور از نظر نرخ خودکشی مردان ) است.
دولت هند مرگ فرد را در صورتی که این ۳ شرط را دارا باشد، به عنوان خودکشی طبقه بندی می کند:
• مرگ، غیرطبیعی باشد؛
• تصمیم به مردن را خود شخص گرفته باشد؛
• شخص برای مرگش دلیلی داشته باشد. این دلیل ممکن است در یادداشت خودکشی که خودکش از خود به جای می گذارد عنوان شده یا نشده باشد.
چنانچه یکی از این سه شرط حائز نشود، مرگ فرد خودکشی قلمداد نمی شود و در دیگر گروه ها همچون قتل طبقه بندی آماری می شود.
مناطق جنوبی کرالا، کارانتاکا، اندرا پرادش و تامی نادو به همراه مناطق غربی بنگال، تریپورا و میزورام نرخ خودکشی بیش از ۱۶ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن دارند و این در حالی است که مناطق شمالی پنجاب، اوتار پرادش و بیهار، نرخ خودکشی، کم تر از ۴ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن است. بیش ترین نرخ مربوط به پودوچری با ۳۶٫۸ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن است که سیکیم، تامیل نادو و کرالا پس از آن قرار دارند. کم ترین نرخ متعلق است به بیهار با ۴ تن در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تن و پس از آن ناگالند و مانیپور قرار می گیرند.
در هند به سال ۲۰۱۰، ۴۵٬۰۰۰ تن از افراد ۱۵ تا ۲۹ سال و ۳۰ تا ۴۴ سال، یعنی ۳۴٪ کل خودکشی ها را مرتکب شده اند.
