خودپرستی ( به انگلیسی: Egotism ) پدیده ای فلسفی، روانشناختی است مبنی بر ترجیح خود و خواسته های شخصی خود بر دیگران و خواسته های آن ها. به بیانی دیگر خودپرستان ارتباطی است که فرد خود را در مرکز جهان ( هستی شناسی خود ) قرار داده و این موجودیت و هستی، فارغ از دیگران و دنیای آن ها می باشد.
این مفهوم با خودشیفتگی یا نارسیسم رابطه تنگاتنگی دارد و ارتباط هر دو از طریق عشق افراطی به خود و غلوکردن در رابطه با انگاشتها و قابلیت های فردی است. فرد خودشیفته یا خودپرست، دچار یک خود برتر بینی، عمیق و خیالی است که همین خصیصه روانشناختی، او را از حقایق موجود در محیطش دور نگه می دارد. وقتی این شاخصه های خودپرستانه به نهایت افراطی گری خود می رسند، موجب پیدایش جنبش هایی مانند فردگرایی خودخواهانه و نفی بشردوستی می شود. این افراد از دیگران استفاده ابزاری می کنند و خواسته های جمعی در ذهنیت آن ها اموری عبث تجلی می کند و دائم از جمع گرایی فرار می کنند.
واژه خودپرستی مشتق شده از دو واژهٔ لاتین ( ego یا ایگو به معنی " خود " و پسوند انگلیسی آن ism - می باشد که پسوندی مکتب ساز است )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین مفهوم با خودشیفتگی یا نارسیسم رابطه تنگاتنگی دارد و ارتباط هر دو از طریق عشق افراطی به خود و غلوکردن در رابطه با انگاشتها و قابلیت های فردی است. فرد خودشیفته یا خودپرست، دچار یک خود برتر بینی، عمیق و خیالی است که همین خصیصه روانشناختی، او را از حقایق موجود در محیطش دور نگه می دارد. وقتی این شاخصه های خودپرستانه به نهایت افراطی گری خود می رسند، موجب پیدایش جنبش هایی مانند فردگرایی خودخواهانه و نفی بشردوستی می شود. این افراد از دیگران استفاده ابزاری می کنند و خواسته های جمعی در ذهنیت آن ها اموری عبث تجلی می کند و دائم از جمع گرایی فرار می کنند.
واژه خودپرستی مشتق شده از دو واژهٔ لاتین ( ego یا ایگو به معنی " خود " و پسوند انگلیسی آن ism - می باشد که پسوندی مکتب ساز است )
wiki: خودپرستی افراطی