خودروی محور جلو ( به انگلیسی: Front - wheel drive cars ) ( FWD ) به خودرویی گفته می شود که نیروی پیشران تولیدی توسط موتور خودرو به محور جلوی آن منتقل و چرخ های جلویی خودرو را به گردش درمی آورد. بیشتر خودروهای دیفرانسیل جلو، به جای آرایش موتور طولی که در وسایل نقلیه دیفرانسیل عقب و چهار چرخ محرک وجود دارد، از موتوری با آرایش عرضی برخوردار هستند. موتور با آرایش عرضی، یک موتور احتراق داخلی است که محور میل لنگ موتور عمود بر جهت حرکت باشد و یک موتور با آرایش طولی، موتوری است که در آن میل لنگ در امتداد محور طولی، به سمت عقب خودرو قرار گرفته باشد.
مقاله اصلی: Car layout § Front - wheel - drive layouts
متداول ترین محل قرارگیری موتور و گیربکس در خودرو های محور جلو، استقرار آن ها در جلو خودرو با آرایش عرضی موتور است. البته حالت های دیگری نیز برای قرارگیری موتور وجود دارد که از جمله آن می توان به قرارگیری موتور در جلو خودرو با آرایش طولی، قرارگیری موتور در میانه خودرو و در عقب خودرو اشاره کرد.
ایده ساخت خودرو های محور جلو تقریباً از همان زمان پیدایش خودرو شکل گرفت. بر طبق منابع مختلف، اولین خودرو محور جلو زمانی بین سالهای ۱۸۹۵ و ۱۸۹۸ توسط کارخانه Gräf & Stift با ساخت یک وسیله نقلیه کوچک ( Voiturette ) با موتور تک سیلندر De Dion - Bouton که آن را در جلوی خودرو نصب کردند و چرخ های جلو را به حرکت درمی آورد، تولید گردید. می توان گفت که این اولین خودرویی است در جهان که با به چرخش درآوردن محور جلو خودرو حرکت می کرد، اما هرگز به تولید انبوه نرسید و تنها یک نسخه از آن ساخته شد. در سال ۱۸۹۸، لاتیل ( Latil ) که یک خودروساز فرانسوی بود، سیستمی برای به حرکت درآوردن چرخ های جلو درشکه های موتوری طراحی کرد.
J. Walter Christie از ایالات متحده طرحی را برای یک خودرو محور جلو به ثبت رساند و نمونه اولیه آن را در سال ۱۹۰۴ ساخت. [ ۱] او با حضور در مسابقات سرعت مختلف در ایالات متحده به تبلیغ و نمایش این وسیله نقلیه پرداخت و حتی در جام وندربیلت 1906[ ۲] و جایزه بزرگ فرانسه نیز شرکت کرد. سپس در سال ۱۹۱۲ خط تولید تراکتورهای آتش نشانی محور جلو را راه اندازی کرد، اما به دلیل عدم فروش موفق، این طرح با شکست رو به رو شد.
خودرو بعدی که در آن از سیستم محور جلو متحرک استفاده شد، یک اتومبیل مسابقه ای سوپرشارژ ( Alvis 12/50 ) بود که توسط جورج توماس اسمیت - کلارک ( George Thomas Smith - Clarke ) و ویلیام ام دون ( William M. Dunn ) در ( Alvis Cars ) انگلستان طراحی شده بود. این وسیله نقلیه در ۲۸ مارس ۱۹۲۵ در مسابقات Kop Hill Climb در پرنس ریسبورو در باکینگهام شایر حضور یافت. هری آرمینیوس میلر از منومونی، ویسکانسین، خودرو مسابقه ای محور جلو میلر ۱۲۲ را طراحی کرد که در مسابقات ایندیاناپولیس ۵۰۰ شرکت کرد که در شنبه ۳۰ مه ۱۹۲۵ در پیست ایندیاناپولیس موتور برگزار شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمقاله اصلی: Car layout § Front - wheel - drive layouts
متداول ترین محل قرارگیری موتور و گیربکس در خودرو های محور جلو، استقرار آن ها در جلو خودرو با آرایش عرضی موتور است. البته حالت های دیگری نیز برای قرارگیری موتور وجود دارد که از جمله آن می توان به قرارگیری موتور در جلو خودرو با آرایش طولی، قرارگیری موتور در میانه خودرو و در عقب خودرو اشاره کرد.
ایده ساخت خودرو های محور جلو تقریباً از همان زمان پیدایش خودرو شکل گرفت. بر طبق منابع مختلف، اولین خودرو محور جلو زمانی بین سالهای ۱۸۹۵ و ۱۸۹۸ توسط کارخانه Gräf & Stift با ساخت یک وسیله نقلیه کوچک ( Voiturette ) با موتور تک سیلندر De Dion - Bouton که آن را در جلوی خودرو نصب کردند و چرخ های جلو را به حرکت درمی آورد، تولید گردید. می توان گفت که این اولین خودرویی است در جهان که با به چرخش درآوردن محور جلو خودرو حرکت می کرد، اما هرگز به تولید انبوه نرسید و تنها یک نسخه از آن ساخته شد. در سال ۱۸۹۸، لاتیل ( Latil ) که یک خودروساز فرانسوی بود، سیستمی برای به حرکت درآوردن چرخ های جلو درشکه های موتوری طراحی کرد.
J. Walter Christie از ایالات متحده طرحی را برای یک خودرو محور جلو به ثبت رساند و نمونه اولیه آن را در سال ۱۹۰۴ ساخت. [ ۱] او با حضور در مسابقات سرعت مختلف در ایالات متحده به تبلیغ و نمایش این وسیله نقلیه پرداخت و حتی در جام وندربیلت 1906[ ۲] و جایزه بزرگ فرانسه نیز شرکت کرد. سپس در سال ۱۹۱۲ خط تولید تراکتورهای آتش نشانی محور جلو را راه اندازی کرد، اما به دلیل عدم فروش موفق، این طرح با شکست رو به رو شد.
خودرو بعدی که در آن از سیستم محور جلو متحرک استفاده شد، یک اتومبیل مسابقه ای سوپرشارژ ( Alvis 12/50 ) بود که توسط جورج توماس اسمیت - کلارک ( George Thomas Smith - Clarke ) و ویلیام ام دون ( William M. Dunn ) در ( Alvis Cars ) انگلستان طراحی شده بود. این وسیله نقلیه در ۲۸ مارس ۱۹۲۵ در مسابقات Kop Hill Climb در پرنس ریسبورو در باکینگهام شایر حضور یافت. هری آرمینیوس میلر از منومونی، ویسکانسین، خودرو مسابقه ای محور جلو میلر ۱۲۲ را طراحی کرد که در مسابقات ایندیاناپولیس ۵۰۰ شرکت کرد که در شنبه ۳۰ مه ۱۹۲۵ در پیست ایندیاناپولیس موتور برگزار شد.
wiki: خودروی محور جلو