خودرو عضلانی یا ماهیچه ای ( به انگلیسی: Muscle car ) اصطلاحی است که به گونه ای از خودروهای پرکاربرد اختصاص دارد. این اصطلاح معمولاً به خودروهای سایز متوسط آمریکایی گفته می شود که دو دره هستند و چرخ های عقب آن محرکند؛ موتور آنها هشت سیلندر و قیمت آنها مناسب باشد. این خودروها قابل استفاده در خیابان های معمولی و مسابقه درگ هستند؛ بنابراین این خودروها کاملاً متمایز با خودروهای دو دره اسپرت و جی تی، که برای سرعت زیاد در مسابقات جاده ای طراحی شده اند هستند. خودروهای عضلانی علاوه بر ایالات متحده، در کشورهای دیگر مانند استرالیا، آفریقای جنوبی، بریتانیا و دیگر جاها به نمایش درآمده و فروخته می شوند.
خودروهای عضلانی از مدل خودروهای با حجم موتور بسیار بالا، پرقدرت، پرشتاب و طراحی خاص هستند. به طور کلی تمام این نمونه خودروها محرک عقب هستند و معمولاً چراغ های جلو گرد ۲ در و بدنه به طور خاصی طراحی و عضلانی به نظر می رسد و موتور آن ها ۸ سیلندر یا ده سیلندر خورجینی می باشند. بر اساس برخی از تعاریف و برداشت های دوره ای، اصطلاح ماشین عضلانی به عملکرد بالا با قیمت های پایین تر اشاره می کند، که در آن موتورهای قدرتمند در خودروهای با سایز متوسط با تزئینات نسبتاً ابتدایی قرار می گرفتند و با قیمت های مقرون به صرفه تر به بازار عرضه می شدند. این رویکرد توسط Plymouth Road Runner در سال ۱۹۶۸ و همراه Dodge Super Bee که قرار بود مدل های گران تر، شیک تر و با کیفیت تر جنرال موتورز و فورد را که برای تعریف بازار آمده بودند، پایین بیاورند، مانند پونتیاک GTO نشان داده شد. ( ۱۹۶۴ ) ، ۳۹۶ شورلت شول ( ۱۹۶۵ ) ، ۴۰۰ بیوک گرن اسپرت ( ۱۹۶۵ ) ، ۴۰۰ اولدزموبیل ۴۴۲ ( ۱۹۶۵ ) و همچنین سیکلون دنباله دار مرکوری ۴۲۷ ( ۱۹۶۶ ) و سیکلون مرکوری ۳۹۰ ( ۱۹۶۶ ) . بر اساس برخی تعاریف دیگر از جمله موارد استفاده شده توسط مجلات "خودرو و راننده" و "جاده و مسیر" که در زیر به آنها اشاره شده است، خودروهای پونی مانند فورد موستانگ، شورولت کامارو و پلیموث باراکودا و همراهان لوکس آنها مرکوری کوگار، پونتیاک فایربرد و دوج چلنجر در این عرصه رقابتی بزرگ، جایگاه تاثیرگذار و پرسود دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰، در صورت مجهز شدن به تجهیزات مناسب با عملکرد بالا، می تواند به عنوان "خودروهای عضلانی" نیز واجد شرایط باشد. [ ۱]
تعریف تعریف ماشین عضلانی ذهنی است و بی پایان در موردش بحث می شود. ماشین های عضلانی اغلب دارای بسیاری از ویژگی های زیر هستند:::
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخودروهای عضلانی از مدل خودروهای با حجم موتور بسیار بالا، پرقدرت، پرشتاب و طراحی خاص هستند. به طور کلی تمام این نمونه خودروها محرک عقب هستند و معمولاً چراغ های جلو گرد ۲ در و بدنه به طور خاصی طراحی و عضلانی به نظر می رسد و موتور آن ها ۸ سیلندر یا ده سیلندر خورجینی می باشند. بر اساس برخی از تعاریف و برداشت های دوره ای، اصطلاح ماشین عضلانی به عملکرد بالا با قیمت های پایین تر اشاره می کند، که در آن موتورهای قدرتمند در خودروهای با سایز متوسط با تزئینات نسبتاً ابتدایی قرار می گرفتند و با قیمت های مقرون به صرفه تر به بازار عرضه می شدند. این رویکرد توسط Plymouth Road Runner در سال ۱۹۶۸ و همراه Dodge Super Bee که قرار بود مدل های گران تر، شیک تر و با کیفیت تر جنرال موتورز و فورد را که برای تعریف بازار آمده بودند، پایین بیاورند، مانند پونتیاک GTO نشان داده شد. ( ۱۹۶۴ ) ، ۳۹۶ شورلت شول ( ۱۹۶۵ ) ، ۴۰۰ بیوک گرن اسپرت ( ۱۹۶۵ ) ، ۴۰۰ اولدزموبیل ۴۴۲ ( ۱۹۶۵ ) و همچنین سیکلون دنباله دار مرکوری ۴۲۷ ( ۱۹۶۶ ) و سیکلون مرکوری ۳۹۰ ( ۱۹۶۶ ) . بر اساس برخی تعاریف دیگر از جمله موارد استفاده شده توسط مجلات "خودرو و راننده" و "جاده و مسیر" که در زیر به آنها اشاره شده است، خودروهای پونی مانند فورد موستانگ، شورولت کامارو و پلیموث باراکودا و همراهان لوکس آنها مرکوری کوگار، پونتیاک فایربرد و دوج چلنجر در این عرصه رقابتی بزرگ، جایگاه تاثیرگذار و پرسود دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰، در صورت مجهز شدن به تجهیزات مناسب با عملکرد بالا، می تواند به عنوان "خودروهای عضلانی" نیز واجد شرایط باشد. [ ۱]
تعریف تعریف ماشین عضلانی ذهنی است و بی پایان در موردش بحث می شود. ماشین های عضلانی اغلب دارای بسیاری از ویژگی های زیر هستند:::
wiki: خودروی عضلانی