خودرو زره پوش رزمی

خودرو زره پوش رزمی به وسایل نقلیه نظامی زمینی گفته می شود که برای عملیات های جنگی فاصله نزدیک طراحی شده اند و برخوردار از سطح مناسبی بقاپذیری، مرگ آوری و تحرک هستند تا قادر به انجام مأموریت در مناطق پرخطر باشند. از این خودروها هم در ماموریت های چندمنظوره و هم در نقش های خاص استفاده می شود و ممکن است چرخ دار یا شنی دار باشند. [ ۱]
خودروهای زرهی جنگی به انواع مختلفی مانند تانک اصلی میدان نبرد، تانک سبک، نفربر زره پوش، خودرو جنگی پیاده نظام، خودرو شناسایی زرهی و توپ خودکششی تقسیم می شوند.
مفهوم خودروی زره پوش رزمی قدمتی تقریباً به اندازه تاریخ جنگ های بشری دارد. از آرایش های فالانژ در یونان و ادوات محاصره در روم تا نوآوری های لئوناردو داوینچی در این زمینه، را می توان بخشی از این تاریخچه دانست. [ ۲] به هر صورت مسئله تأمین نیرو محرکه کافی جهت پیش بردن وزن سنگین زره این ادوات همواره بزرگ ترین مشکل در این زمینه به حساب می آمد. با ابداع موتور بخار و نخستین خودروی بخار در اواخر سده هجدهم راه حل این مشکل شروع به پدیداری کرد. تا میانه سده نوزدهم موتورهایی با مصرف معقول سوخت نیز قدم به عرصه گذاشتد. بدین شکل با حصول ابداعات فنی فراوان و همچنین گسترش ظرفیت تولید، [ ۳] توسعه این گونه ابزارهای رزمی از اوایل سده بیستم شتاب بیشتری گرفت. وضعیت میدان های نبرد در جنگ جهانی اول سبب افزایش اهمیت آن ها شد. [ ۲]