خودخواری یا اتوفاجی یا اتوفاژی ( انگلیسی: Autophagocytosis یا Autophagy؛ از زبان یونانی باستان αὐτόφαγος، به معنی «خویشتن خوار» و κύτος، به معنی «توخالی» ) ، [ ۱] که از دههٔ ۱۹۶۰ میلادی شناخته شده است؛ بدین معنی است که سلول اجزای خود را در غشایی بسته بندی کرده، بعد این مجموعه با اندامک های بازیافت سلول ( لیزوزوم ) درمی آمیزد تا آنزیم های لیزوزوم، مواد مورد نظر را تخریب کنند. [ ۲] در سلول های یوکاریوتی سه نوع اتوفاجی شناسایی شده است: ماکرو اتوفاجی، میکرواتوفاجی و ماکروفاجی با واسطه چپرون ها. نوع اصلی و کلاسیک اتوفاجی، ماکرو اتوفاجی است که به میزان بیشتری در سلول رخ می دهد.
در اتوفاجی سلول ها از دیگر سلول ها تغذیه می کنند، با این که ممکن است به نظر برسد اتوفاجی روندی مخرب است اما این مکانیسم طبیعی دفاع سلول است. در مواقعی که مواد غذایی به اندازه کافی به سلول نمی رسد یا اینکه سلول باید عوامل مهاجم مثل باکتری و ویروس را تخریب کند، اتوفاجی برای زدودن مواد زائد و کاهش مصرف سلول ضروری است. علاوه بر این سلول مواد زائدی را که خود تولید کرده یا اجزایی را که پیر شده اند به این ترتیب تخریب کرده و از مواد اولیه آنها برای تولید اجزا و مواد جدید استفاده می کند. [ ۳]
نقش اتوفاجی در سرطان
اتوفاجی یک فرایند به شدت حفاظت شده است که در پاسخ به شرایط استرس ایجاد می شود و می تواند منجر به زنده ماندن سلول، تمایز و مرگ سلولی شود. این فرایند در سلول های توموری دارای دو عملکرد است: سرکوب کننده تومور و القا کننده آن. در واقع در مراحل اولیه تومور باعث سرکوب و در مراحل پیشرفته باعث بقای سلول های توموری می شود. یکی از چالشهای اصلی استفاده از داروهای شیمی درمانی در مدت زمان مصرف، ایجاد مقاومت در سلولهای سرطانی و در نتیجه کاهش بازده این داروهاست. مطالعات نشان داده است که مصرف داروهای پرکاربرد شیمی درمانی، با القای اتوفاجی در سلول های سرطانی باعث ایجاد عوارض جانبی و مقاومت دارویی می شود. در واقع فرایند اتوفاجی در سلول های سرطانی در اثر مصرف طولانی مدت داروهای شیمی درمانی القا شده و باعث مقاومت سلول های سرطانی می شود. [ ۴]
بنابراین استفاده از مهار کننده های اتوفاجی می تواند باعث کاهش مقاومت سلول های توموری به داروهای شیمی درمانی شود. یکی از روش های درمانی استفاده همزمان از siRNA اختصاصی فاکتور شروع اتوفاجی Beclin1 و داروی شیمی درمانی برای درمان و کاهش مقاومت سلولهای توموری است. siRNA ماکرومولکولی آبدوست با بار منفی است و به دلیل خصوصیت فیزیولوژیکی به تنهایی قادر به عبور از سلول های سرطانی نیست. یکی از راه حلی هایی که برای این مشکل وجود دارد استفاده از نانوحامل های پپتیدی هوشمند برای دارورسانی و ژن رسانی هدفمند می باشد. پیشرفت های اخیر در زمینه مهندسی نانوساختارها منجر به توسعه کاربرد نانوحامل ها در ژن درمانی و دارو رسانی شده است. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اتوفاجی سلول ها از دیگر سلول ها تغذیه می کنند، با این که ممکن است به نظر برسد اتوفاجی روندی مخرب است اما این مکانیسم طبیعی دفاع سلول است. در مواقعی که مواد غذایی به اندازه کافی به سلول نمی رسد یا اینکه سلول باید عوامل مهاجم مثل باکتری و ویروس را تخریب کند، اتوفاجی برای زدودن مواد زائد و کاهش مصرف سلول ضروری است. علاوه بر این سلول مواد زائدی را که خود تولید کرده یا اجزایی را که پیر شده اند به این ترتیب تخریب کرده و از مواد اولیه آنها برای تولید اجزا و مواد جدید استفاده می کند. [ ۳]
نقش اتوفاجی در سرطان
اتوفاجی یک فرایند به شدت حفاظت شده است که در پاسخ به شرایط استرس ایجاد می شود و می تواند منجر به زنده ماندن سلول، تمایز و مرگ سلولی شود. این فرایند در سلول های توموری دارای دو عملکرد است: سرکوب کننده تومور و القا کننده آن. در واقع در مراحل اولیه تومور باعث سرکوب و در مراحل پیشرفته باعث بقای سلول های توموری می شود. یکی از چالشهای اصلی استفاده از داروهای شیمی درمانی در مدت زمان مصرف، ایجاد مقاومت در سلولهای سرطانی و در نتیجه کاهش بازده این داروهاست. مطالعات نشان داده است که مصرف داروهای پرکاربرد شیمی درمانی، با القای اتوفاجی در سلول های سرطانی باعث ایجاد عوارض جانبی و مقاومت دارویی می شود. در واقع فرایند اتوفاجی در سلول های سرطانی در اثر مصرف طولانی مدت داروهای شیمی درمانی القا شده و باعث مقاومت سلول های سرطانی می شود. [ ۴]
بنابراین استفاده از مهار کننده های اتوفاجی می تواند باعث کاهش مقاومت سلول های توموری به داروهای شیمی درمانی شود. یکی از روش های درمانی استفاده همزمان از siRNA اختصاصی فاکتور شروع اتوفاجی Beclin1 و داروی شیمی درمانی برای درمان و کاهش مقاومت سلولهای توموری است. siRNA ماکرومولکولی آبدوست با بار منفی است و به دلیل خصوصیت فیزیولوژیکی به تنهایی قادر به عبور از سلول های سرطانی نیست. یکی از راه حلی هایی که برای این مشکل وجود دارد استفاده از نانوحامل های پپتیدی هوشمند برای دارورسانی و ژن رسانی هدفمند می باشد. پیشرفت های اخیر در زمینه مهندسی نانوساختارها منجر به توسعه کاربرد نانوحامل ها در ژن درمانی و دارو رسانی شده است. [ ۵]
wiki: خودخواری