لغت نامه دهخدا
خودتراش. [ خوَدْ / خُدْ ت َ ] ( نف مرکب ) که خود تراشد. || ( اِ مرکب ) تیغ که تیغه آن بدسته پیوسته نیست و در هر بار تراشیدن تیغه را عوض توان کرد. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- تیغ خودتراش ؛ تیغی که بدسته پیوسته نیست و در هر بار تراشیدن تیغه را عوض توان کرد.
- ماشین خودتراش ؛ ماشینهای برقی که بجای تیغ برای تراشیدن مو بکار می رود. فرهنگ فارسی
( صفت ) ماشین کوچک که صورت را اصلاح کند خود تراش برقی . فرهنگ معین
( ~. تَ ) (ص فا. ) اسبابی که با آن ریش و سبیل را می تراشند، ماشین اصلاح . فرهنگ عمید
۱. آلتی کوچک با تیغ تیز برای تراشیدن ریش و موهای بدن.
۲. مدادتراش. 