خودتابی

لغت نامه دهخدا

خودتابی. [ خوَدْ / خُدْ ] ( حامص مرکب ) عمل پیچیدن بخود بدون تابیدن. تابیدن بدون پیچاندن.

پیشنهاد کاربران

بپرس