خودبرجسته نما نوعی تصویر برجسته نما است که طراحی آن به گونه ای است که خطای دیدی در مغز انسان ایجاد می کند تا وی تصویری دوبعدی را به صورت سه بعدی ببیند.
ساده ترین گونهٔ خودبرجسته نما شامل الگوهایی است که به صورت افقی تکرار شده اند و هنگامی که این الگوها با حاشیهٔ مناسب دیده شوند طوری به نظر می رسند که گویی در رو یا زیر پس زمینهٔ تصویر شناور هستند
در سال ۱۹۷۰ م. ماسایوکی ایشو هنرمند ژاپنی با ستفاده از چهار نوار موازی به هم پیوسته از الگوهای تصادفی نخستین استریوگرام تک تصویری یا اتواستریوگرام ( همان چیزی که ما تصویر سه بعدی جادویی می نامیم ) را پدید آورد. در ۱۹۷۴ م. یک سویسی این کار را با شش نوار کرد. هنر این دو تن بیش از هر چیز در این بود که با استفاده از دست و بدون دخالت رایانه ظرافت های نهفته در این تصاویر را پدید می آوردند. در سال ۱۹۷۹ م پروفسور کریستوفر تایلر روانشناس انگلیسی با استفاده از امکانات رایانه ای و همکاری کلارک مائورین برنامه نویس تصاویری از این دست پدید آورد در سال ۱۹۹۱ م یک آلمانی با تولید تصاویر متنوعی از این دست این امر را به سوی تجاری شدن سوق داد و از آن پس پوسترها و مجالت و کتاب های بی شماری از این دست چاپ شدند.
امروزه استریوگرام ها به طور کلی علاوه بر. سرگرمی مصارف جدیدی نیز پیدا کرده است تکنیک در جغرافی، هواشناسی و مصارف نظامی افراد را در درک بهتر ناهمواری های محیطی یاری می دهد. در زیست شناسی و شیمی برای درک ساختارهای ذره بینی سلولی و مولکولی کاربرد دارد. در علم پزشکی نیز پزشکان با کمک این شیوه در تحقیقات خود بر روی سرخرگ ها نتایج موفقیت آمیزی گرفته اند. هرچند که اتواستریوگرام ها یا ژرف نماهایی از این دست که در آن ها موضوع سه بعدی سازی با نقش زمینه هیچ ارتباط منطقی ندارد بیشتر برای سرگرمی استفاده می شوند. مزیت بزرگ آن ها در این است که آشکارسازی حجم نهفته در دل آن ها با چشم غیر مسلح و بدون دخالت هیچ دستگاه خارجی و تنها با تغییر دادن حالت نگاه امکان پذیر است.
برای تماشا ابتدا باید توانایی دوتا دیدن یک شی را داشت. برای مثال، اگر کسی انگشت خود را بالا بیاورید و به جای آن، جایی پشت انگشت را نگاه کند، از انگشت خود دو تصویر می بیند. در این حالت، عملاً هر یک از چشم ها از انگشت تصویری ساخته است که بر هم منطبق نیستند و به همین علت دو تصویر دیده می شود. برای تماشای تصاویر استریوگرام، کافی است همین کار روی یکی از آن ها انجام گیرد. به آن تصویر به گونه ای که دو تصویر دیده شود نگاه شود. در این نوع تصاویر معمولاً تکه های تکراری وجود دارد. کافی ست دو تکهٔ تکراری متوالی را در دو تصویر تشکیل شده روی هم منطبق نمود. پس از کمی کمی مکث در این حالت، شبه سه بعدی تشکیل خواهد شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساده ترین گونهٔ خودبرجسته نما شامل الگوهایی است که به صورت افقی تکرار شده اند و هنگامی که این الگوها با حاشیهٔ مناسب دیده شوند طوری به نظر می رسند که گویی در رو یا زیر پس زمینهٔ تصویر شناور هستند
در سال ۱۹۷۰ م. ماسایوکی ایشو هنرمند ژاپنی با ستفاده از چهار نوار موازی به هم پیوسته از الگوهای تصادفی نخستین استریوگرام تک تصویری یا اتواستریوگرام ( همان چیزی که ما تصویر سه بعدی جادویی می نامیم ) را پدید آورد. در ۱۹۷۴ م. یک سویسی این کار را با شش نوار کرد. هنر این دو تن بیش از هر چیز در این بود که با استفاده از دست و بدون دخالت رایانه ظرافت های نهفته در این تصاویر را پدید می آوردند. در سال ۱۹۷۹ م پروفسور کریستوفر تایلر روانشناس انگلیسی با استفاده از امکانات رایانه ای و همکاری کلارک مائورین برنامه نویس تصاویری از این دست پدید آورد در سال ۱۹۹۱ م یک آلمانی با تولید تصاویر متنوعی از این دست این امر را به سوی تجاری شدن سوق داد و از آن پس پوسترها و مجالت و کتاب های بی شماری از این دست چاپ شدند.
امروزه استریوگرام ها به طور کلی علاوه بر. سرگرمی مصارف جدیدی نیز پیدا کرده است تکنیک در جغرافی، هواشناسی و مصارف نظامی افراد را در درک بهتر ناهمواری های محیطی یاری می دهد. در زیست شناسی و شیمی برای درک ساختارهای ذره بینی سلولی و مولکولی کاربرد دارد. در علم پزشکی نیز پزشکان با کمک این شیوه در تحقیقات خود بر روی سرخرگ ها نتایج موفقیت آمیزی گرفته اند. هرچند که اتواستریوگرام ها یا ژرف نماهایی از این دست که در آن ها موضوع سه بعدی سازی با نقش زمینه هیچ ارتباط منطقی ندارد بیشتر برای سرگرمی استفاده می شوند. مزیت بزرگ آن ها در این است که آشکارسازی حجم نهفته در دل آن ها با چشم غیر مسلح و بدون دخالت هیچ دستگاه خارجی و تنها با تغییر دادن حالت نگاه امکان پذیر است.
برای تماشا ابتدا باید توانایی دوتا دیدن یک شی را داشت. برای مثال، اگر کسی انگشت خود را بالا بیاورید و به جای آن، جایی پشت انگشت را نگاه کند، از انگشت خود دو تصویر می بیند. در این حالت، عملاً هر یک از چشم ها از انگشت تصویری ساخته است که بر هم منطبق نیستند و به همین علت دو تصویر دیده می شود. برای تماشای تصاویر استریوگرام، کافی است همین کار روی یکی از آن ها انجام گیرد. به آن تصویر به گونه ای که دو تصویر دیده شود نگاه شود. در این نوع تصاویر معمولاً تکه های تکراری وجود دارد. کافی ست دو تکهٔ تکراری متوالی را در دو تصویر تشکیل شده روی هم منطبق نمود. پس از کمی کمی مکث در این حالت، شبه سه بعدی تشکیل خواهد شد.
wiki: خودبرجسته نما