خود را باختن

لغت نامه دهخدا

خود را باختن. [ خوَدْ / خُدْ ت َ ] ( مص مرکب ) ترسیدن از امری. دست پاچه شدن. ( یادداشت بخط مؤلف ).

ترسیدن از امری دست پاچه شدن

ز رووه رَهدِن

خود را باختن ؛ کنایه از ترسیدن.

خود را باختن : [عامیانه، کنایه ] دست و پای خود را گم کردن، مضطرب شدن.