خود داشتن. [ خوَدْ / خُدْ ت َ ] ( مص مرکب ) کف نفس کردن. حفظ خود کردن. مواظب خود بودن. دم نزدن.بیخود سخن نگفتن. ( یادداشت بخط مؤلف ) : اگر خود بدارند با خویشتن بزرگان که باشند از آن انجمن.فردوسی.
