خودبه خود شکستن تقارن

خودبه خود شکستنِ تقارن یا شکستِ خودبه خودیِ تقارن[ ۱] [ ۲] [ ۳] حالتی از وقوع شکست تقارن در یک سیستم فیزیکی است که در آن قوانین اساسی آن تحت یک تبدیل تقارنی ناوردا هستند، اما خود سیستم به عنوان یک کل تحت آن تبدیلات تغییر می کند. می کند ( برخلاف تقارن شکنی صریح ) . شکست خودبه خودی تقارن یک فرایند خودبخودی است که طی آن سیستمی از حالت متقارن به حالت نامتقارن می رسد؛ بنابراین سیستم هایی را توصیف می کند که معادلات حرکت یا لاگرانژین در آنها از تقارن های خاصی پیروی می کند، اما کم انرژی ترین پاسخ ها آن تقارن را نشان نمی دهند.