خوایه

لغت نامه دهخدا

( خوایة ) خوایة. [ خ َ ی َ ] ( ع اِمص ) سبک دوی اسبان. || فراخی اندرون پالان.( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). || ( اِ ) لوله سنان که سر نیزه در وی باشد.

خوایة. [ خ َ ی َ ] ( ع مص ) ربودن چیزی را. خواء. || خالی شدن خانه از اهل خود. خواء. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).

فرهنگ فارسی

ربودن چیزی را یا خالی شدن خانه از اهل خود .

پیشنهاد کاربران

بپرس