خواهران راهبه تیمارگر فرانسیسکان ( انگلیسی: Franciscan Hospitaller Sisters of the Immaculate Conception ) اعضای یک مؤسسه مذهبی کاتولیک خواهران پاکدامن بودند که در سال ۱۸۷۱ در پرتغال تأسیس شد. آن ها از فرمان سوم نظم عمومی فرانسیس آسیزی پیروی می کنند؛ و همان طور که اصطلاح «تیمارگر» نشان می دهد، خدماتشان را روی مراقبت های پزشکی متمرکز کردند. گیرایی آن ها بر مهمان نوازی شان مانند سامری نیکوکار است. به همین منظور پیش اسم هر خواهری با همین مضمون نیکوکاری نوشته می شود «F. H. I. C»
... [مشاهده متن کامل]
مأموریت این راهبه ها، همان طور که مادر مؤسس این مؤسسه، مادر ماریا کلارا بیان کرده است، «انجام دادن کار خوب است که باید به خوبی انجام گیرد». این کلمات راه را برای انواع زیادی از راه های مختلف از جمله آموزش و پرورش، آموزش شفاهی، مراقبت های بهداشتی، کارهای انسانی، کمک به سالمندان، کارهای مسیحی مثل اجرای یتیم خانه ها، کمک به مهاجران و کمک به بی خانمان ها هموار می کند. نیازهای محلی در هر صومعه ای که دفاتر رسمی خواهران هست و در آن زندگی می کنند، تأمین می شود، اگرچه معمولاً هر خواهر می تواند زمینه مورد نظر خود را برای خدمت معین کند. به طور معمول یونیفرمی که خواهران می پوشند خاکستری است، اما آن دسته از خواهرانی که مراقبت های بهداشتی را دنبال می کنند و در حین انجام کار یونیفرم سفید می پوشند.
زندگی و دعای روزانه خواهران شامل یک ساعت آیین عشای ربانی، مراسم ربانی و رزاری ( تسبیح ) است.
در ۱۵ ژوئن ۱۸۴۳ «لیبانیا دوکارمو گالوائو مکسیا دمورا» در آمادورا، پرتغال متولد شد. او فرزند سوم از هفت فرزند یک خانواده مسیحی نجیب و مؤمن بود، دوران کودکی خیلی خوبی داشت تا اینکه در سال ۱۸۵۶ به ناگهان پدر و مادرش را به دلیل ابتلا به بیماری هاری و تب زرد از دست داد. در سن ۱۴ سالگی به مدرسه شبانه روزی یتیم های نجیب رفت و در سال ۱۸۸۲ هنگامی که دختران خیریه به خاطر وجود قوانین مخالف کلیسا به او یاد دادند از پرتغال خارج شود؛ برای پنج سال به تلسه آلبوکرک رفت، سپس در کاخ مارکی والادا زندگی کرد. در سال ۱۸۶۹ در سن ۲۶ سالگی، زندگی مذهبی را با گزیدن اینکه راهبه کاپوسن از حواریون فرانسیکان شود آغاز کرد و اسم خود را «خواهر ماریا کلارا از عیسی مسیح» گرفت. او به زودی خواستار تشکیل یک جامعه جدید شد تا به مردم فقیر پرتغال که طی ناآرامی های سیاسی مجروح شده بودند خدمت کند و حمایت مقام مذهبی آنخوس بیرائو را به دست آورد، ماریا کلارا به کاله ( فرانسه ) رفت تا خواهران مذهبی کار آموزی امور بیمارستانی را در همان شهر یاد بگیرند؛ و وقتی کارآموزی خواهران به اتمام رسید، مقدمات تشکیل مرکز تیمارگر در فرانسه در ۱۴ آوریل ۱۸۷۱ را آغاز کرد، او اولین پله از جامعه جدیدی که می خواست بسازد را در ۳ مه ۱۸۷۱ در لیسبون درست کرد و در ۳ آوریل ۱۸۷۱ بیمارستانی در منطقه فقیرنشین به نام «جمعیت خواهران تیمارگر برای عشق به خدا» را تأسیس کرد. پنج سال بعد، در تاریخ ۲۷ مارس ۱۸۷۶، جمعیت خواهران راهبه تیمارگر فرانسیسکان توسط پاپ پیوس نهم رسمیت یافت و به تصویب رسید.
... [مشاهده متن کامل]
مأموریت این راهبه ها، همان طور که مادر مؤسس این مؤسسه، مادر ماریا کلارا بیان کرده است، «انجام دادن کار خوب است که باید به خوبی انجام گیرد». این کلمات راه را برای انواع زیادی از راه های مختلف از جمله آموزش و پرورش، آموزش شفاهی، مراقبت های بهداشتی، کارهای انسانی، کمک به سالمندان، کارهای مسیحی مثل اجرای یتیم خانه ها، کمک به مهاجران و کمک به بی خانمان ها هموار می کند. نیازهای محلی در هر صومعه ای که دفاتر رسمی خواهران هست و در آن زندگی می کنند، تأمین می شود، اگرچه معمولاً هر خواهر می تواند زمینه مورد نظر خود را برای خدمت معین کند. به طور معمول یونیفرمی که خواهران می پوشند خاکستری است، اما آن دسته از خواهرانی که مراقبت های بهداشتی را دنبال می کنند و در حین انجام کار یونیفرم سفید می پوشند.
زندگی و دعای روزانه خواهران شامل یک ساعت آیین عشای ربانی، مراسم ربانی و رزاری ( تسبیح ) است.
در ۱۵ ژوئن ۱۸۴۳ «لیبانیا دوکارمو گالوائو مکسیا دمورا» در آمادورا، پرتغال متولد شد. او فرزند سوم از هفت فرزند یک خانواده مسیحی نجیب و مؤمن بود، دوران کودکی خیلی خوبی داشت تا اینکه در سال ۱۸۵۶ به ناگهان پدر و مادرش را به دلیل ابتلا به بیماری هاری و تب زرد از دست داد. در سن ۱۴ سالگی به مدرسه شبانه روزی یتیم های نجیب رفت و در سال ۱۸۸۲ هنگامی که دختران خیریه به خاطر وجود قوانین مخالف کلیسا به او یاد دادند از پرتغال خارج شود؛ برای پنج سال به تلسه آلبوکرک رفت، سپس در کاخ مارکی والادا زندگی کرد. در سال ۱۸۶۹ در سن ۲۶ سالگی، زندگی مذهبی را با گزیدن اینکه راهبه کاپوسن از حواریون فرانسیکان شود آغاز کرد و اسم خود را «خواهر ماریا کلارا از عیسی مسیح» گرفت. او به زودی خواستار تشکیل یک جامعه جدید شد تا به مردم فقیر پرتغال که طی ناآرامی های سیاسی مجروح شده بودند خدمت کند و حمایت مقام مذهبی آنخوس بیرائو را به دست آورد، ماریا کلارا به کاله ( فرانسه ) رفت تا خواهران مذهبی کار آموزی امور بیمارستانی را در همان شهر یاد بگیرند؛ و وقتی کارآموزی خواهران به اتمام رسید، مقدمات تشکیل مرکز تیمارگر در فرانسه در ۱۴ آوریل ۱۸۷۱ را آغاز کرد، او اولین پله از جامعه جدیدی که می خواست بسازد را در ۳ مه ۱۸۷۱ در لیسبون درست کرد و در ۳ آوریل ۱۸۷۱ بیمارستانی در منطقه فقیرنشین به نام «جمعیت خواهران تیمارگر برای عشق به خدا» را تأسیس کرد. پنج سال بعد، در تاریخ ۲۷ مارس ۱۸۷۶، جمعیت خواهران راهبه تیمارگر فرانسیسکان توسط پاپ پیوس نهم رسمیت یافت و به تصویب رسید.
