خوالگر

لغت نامه دهخدا

خوالگر. [ خوا / خا گ َ ] ( ص مرکب ) مطبخی. طباخ. طعام پز. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). آشپز :
این آفروشه ای است که زاغ است خوالگرْش
هر دو قرین یکدگر و نی» درخورند.
ناصرخسرو.
|| سفره چی.خوانسالار. ( برهان قاطع ).

پیشنهاد کاربران

بپرس