خوال

خَوال: ( به فتح اول ) غار و سوراخ های ایجاد شده در دل کوه می باشد.
معنای دقیق این واژه در کتاب �بابرنامه� که خاطرات بابرشاه ( ظهیرالدین محمدبابر ) به قلم خودش می باشد، چنین است:
�به همین طریق برف لگد کرده، راه ساخته، از اینجوکان گذشته به مدت سه چهار روز در بیخ کوتل زرین، در خوالی به نام خوال قوتی رسیدیم، [محلی که از چخانسور ولایت غور گذشته و در نزدیکی یکه اولنگ بامیان موقعیت داشته است ] در این روز عجب رگبار بود؛ برف می زد؛ آنچنان که وهم مرگ بر همگی مسلط گشت. آن مردم غارها و کاواکی های کوه را خَوال می گویند، تا در این خوال رسیدیم، رگبار بی حد تیز شد. . . � ( بابرنامه، ص ۱۴۰ ) از طرز بیان بابر معلوم می شود که این غارها غیر از �سموج/سُمُج/سمچ� می باشند؛ چون گفته است که �. . . مردم غارها و کاواکی های کوه را خوال می گویند. . . � در حالی که سموج را خود مردم در دل کوه یا زمین می کَنند. اگر این خوال ها را مردم می کندند، حتما تصریح می کرد که غارها و کاواکی های کنده شده در کوه را خوال می نامند.
... [مشاهده متن کامل]

خوال: [ اصطلاح چوپانی ] محل خوابانیدن گوسفندان درشب.

خوال یعنی بامیه