خوارج دوران هشام بن عبدالملک

[ویکی فقه] روزگار خلافت هشام بن عبدالملک (۱۰۵ تا ۱۲۵ هجری) را می توان دوران افت و خیز برای قیام های خوارج به حساب آورد. زیرا، این دوران به دلیل قاطعیت و لیاقت هشام در کنترل اوضاع نابسامان داخلی و خارجی سرزمین های اسلامی، فرصت تحرکات چندانی را به مخالفان از جمله خوارج نمی داد. گرچه شورش های مختصری در اطراف رخ داد، ولی به جز قیام بهلول در سال ۱۱۹ هجری در موصل که در نهایت به شکست منجر شد، هیچ کدام به اندازه ای نبودند که بتوانند تاج و تخت امویان را با خطر جدی مواجه سازند. به همین دلیل در این دوران، شاهد توقف دوباره ی تقریبا ۱۵ ساله ی این قیام ها بعد از دوران خلافت عمر بن عبدالعزیز هستیم.
در دوره هشام بن عبدالملک (۱۰۸ هجری) قیام هایی از جانب خوارج صورت گرفته و همه آنها سرکوب شدند.
← خروج عباد رعینی
یکی از مناطقی که در روزگار خلافت هشام بن عبدالملک شاهد شورش خوارج بود، هرات بود. در این ناحیه، دو نفر به نام های صبیح غلام «سوار بن اشعر» و دیگری خالد به منظور انتقام خون صبیح به طور جداگانه به پا خاستند. گرچه این تحرکات بسیار کوتاه و کاملا نافرجام بود، لکن نشان دهنده ی حضور گسترده ی خوارج در سرتاسر جامعه ی اسلامی آن روز می باشد.
خوارج در سیستان
در زمانی که عراق از وجود مخالفان در اوایل حکومت هشام پاکسازی شده بود، خوارج در سیستان جولان می دادند.در سال ۱۰۷ هجری خالد بن عبدالله قسری، یزید بن غریف همدانی را به سیستان فرستاد. وی به دلیل روش بد در برخورد با مردم، از سوی خوارج مورد تهدید قرار گرفت. آنها ابتدا رئیس پلیس شهر زرنگ، بشر الحواری را ترور کردند. به این ترتیب که پنج تن از خوارج شبانه به مجلس وی حمله برده و او را به قتل رسانیدند و خود نیز کشته شدند. اما یعقوبی معتقد است که مقتول خود یزید بن غریف حاکم سیستان بوده است.
حضور خوارج در ناحیه جزیره
...