خوار گرفتن

لغت نامه دهخدا

خوار گرفتن. [ خوا / خا گ ِ رِ ت َ] ( مص مرکب ) ناچیز گرفتن. حقیر شمردن. ناچیز انگاشتن. بچیزی نیاوردن. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
کآن فژه پیر زبهر تو مرا خوار گرفت
برهاناد از او ایزد جبار مرا.
رودکی.
هنوز این نیاموخت آئین جنگ
همی خوار گیرد نبرد پلنگ.
فردوسی.
کسی گر خوار گیرد راه دین را
برد فردا پشیمانی و کیفر.
ناصرخسرو.

پیشنهاد کاربران

خوار گرفتن ؛ آسان گرفتن. پست و ضعیف شمردن :
این فژه پیر ز دست تو مرا خوار گرفت
برهاناد از او ایزد جبار مرا.
( شرح احوال رودکی تألیف سعید نفیسی ص 969 ) .
گر این است آئین اسفندیار
که او کار ما را گرفته ست خوار.
فردوسی.

بپرس