خواجه عبدالله برقی

[ویکی فقه] بَرَقی، خواجه عبداللّه ، نخستین کس از میان جانشینان منصوبِ خواجه یوسف همدانی (متوفی ۵۵۵) برای تعهّد مرجعیّت روحانی پس از او انتخاب شد.
به قولی در خوارزم زاده شد و در اوان جوانی در بخارا به حلقه خواجه یوسف همدانی پیوست. هر چند، به روایتی دیگر، پدر جدّش بود که از خوارزم به بخارا آمد و در آنجا خاندان محترمی از فقهای حنفی را بنیان گذاشت.
اجداد برقی
نام برقی را یا منسوب به بَرَق دانسته اند که شهری بود در شمال گُرگانْج و نزدیک به آن، یا از صورت معرَّب بره مشتق شمرده اند، با این فرض که نیاکان خواجه عبداللّه چوپان بوده اند.
آرامگاه
او در آرامگاهی بر روی تپه شارستان بخارا و نزدیک به ابوبکر کَلاباذی صاحب کتاب التَعرُّف مدفون است. با اینهمه، در قرن نهم محلّ دقیق گور او مشخّص نبود. برقی ظاهراً کسی را به جانشینی خود بر نگزید و دو جانشین دیگر همدانی، خواجه احمد یَسَوی و خواجه عبدالخالق غُجْدُوانی ، سلسله صوفیان آسیای مرکزی را، که خواجه یوسف بنیان نهاده بود، استمرار بخشیدند.