خوابیده چشم

لغت نامه دهخدا

خوابیده چشم. [ خوا / خا دَ / دِ چ َ / چ ِ ] ( ص مرکب ) بسته چشم. ( یادداشت بخط مؤلف ). || با چشم خمار. با چشم فروافتاده مژگان که موجب زیبایی آن است :
قاصرات الطرف ؛ کنیزکان خوابیده چشم. || بی اعتنائی. بی اهمیتی :
همان کژه بینی و خوابیده چشم
دل آگنده دارد تو گویی بخشم.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

بسته چشم یا بی اعتنائی

پیشنهاد کاربران

بپرس