خو داشتن

لغت نامه دهخدا

خو داشتن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) معتاد بودن. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
آزردن ما زمانه خو دارد
مازار از او، گرت بیازارد.
ناصرخسرو.

پیشنهاد کاربران

بپرس