خنگ بید

لغت نامه دهخدا

خنگ بید. [ خ ِ ] ( اِ مرکب ) خار. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرای ناصری ). || خار سپید. ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرای ناصری ) :
تن خنگ بید از چه باشد سپید.
رودکی.
گر آهوست بر مرد موی سپید
ترا موی سرگشت چون خنگ بید.
فردوسی.
سر از پیری ارچه شود خنگ بید
ز یزدان نباید بریدن امید
نه هر کاو جوان زندگانیش بیش
بسا پیر ماند و جوان رفت پیش.
اسدی.
بتو داشتم عود هندی امید
کنون هستی از آزمون خنگ بید.
اسدی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - خار ( مطلقا ) . ۲ - خار سفید ( خصوصا ) .

فرهنگ معین

( ~. ) (اِمر. ) ۱ - خار. ۲ - خار سفید.

فرهنگ عمید

= خار١: تن خنگ بید ارچه باشد سپید / به تری و نرمی نباشد چو بید (رودکی: ۵۴۲ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس