خنگ بت و سرخ بت

خِنگ بُت و سُرخ بُت
منظومه ای منسوب به عنصری بلخی به فارسی. از این مثنوی تنها ابیاتی پراکنده به جا مانده است. در اسکندرنامۀ منثور آمده است که این مثنوی عاشقانه، داستان عشقِ پسر شاه مصر و دختر شاه چین است. خنگ بت و سرخ بت داستانی منظوم دربارۀ دو بت سنگی در بت خانۀ کوه های پیرامون بامیان بود. اصل داستان از قصه هایی بودایی است. این دو بت همان دو بت بامیان بودند که به دست طالبان ویران شدند. این اثر را ابوریحان بیرونی به نام حدیث صنمی البامیان به عربی ترجمه کرده بود، اما از ترجمۀ او نشانی در دست نیست.